7 Vergeten lessen over liefde uit de Mahabharata

Mahabharata, de epische Indiase saga, leert ons veel dingen over het leven. Maar we vergeten vaak de liefdeslessen die het ons heeft geleerd die waar zijn voor elke relatie en tijdloos in hun waarde.

Als het gaat om ouderlijke liefde, leren Dhritrashtra en Gandhari ons dat we met heel ons hart van onze kinderen moeten houden, maar niet blindelings.

De band tussen Krishna en Draupadi is een goed voorbeeld dat een jongen en een meisje van elkaar kunnen houden als vrienden, en er is niets immoreels aan.

Door te lezen over het leven van Bhishma, leren we dat het even essentieel is voor ons om van onszelf te houden terwijl we van onze ouders houden.

Door de verhalen van Savitri en Satyavan en Nala en Damayanti leert Mahabharata ons dat liefde, als het oprecht is, alle ontberingen en uitdagingen doorstaan.

Hoewel de moderne samenleving er vandaag op neerkijkt, leert de Mahabharata ons met de verhalen van Satyavati en Parasara en Urvashi en Arjuna, die seksuele liefde is niet vernederend en zo cruciaal als emotionele liefde als emotionele liefde.

Ganga en Shantanu en Pururava en Urvashi leren ons dat liefde met liefdesbreak komt.

Terwijl de 21ste eeuw liefde van hetzelfde geslacht betwist, leert de Mahabharata ons dat liefde geen geslacht kent.