Blauwdruk om de argumentcyclus met uw partner te beëindigen

Veel paren komen in therapie klaar om te argumenteren voor de therapeut. Ze zijn elk gewond en hopen dat iemand zijn standpunten en zijn onzichtbare vinger zal valideren, dat in de geest van elke persoon op de andere persoon wordt gewezen. De therapeut kan paradoxaal genoeg de therapie vooruit helpen door partij te nemen.

Om te profiteren van elke vorm van therapie, moeten cliënten zich gehoord en begrepen voelen. In relatietherapie moet de therapeut een alliantie maken met beide cliënten, waardoor ze zich zowel gevalideerd, begrepen en geaccepteerd moeten voelen. Dit kan een bijna onmogelijke taak zijn wanneer mensen elkaar in een positie bevinden en zich defensief voelen. Terwijl de therapeut met empathie op de ene partner reageert, voelt de andere zich een klein beetje aan. Argumenten gaan door. Sommige therapeuten zullen cliënten vragen om in het begin niet met elkaar te praten, maar om zich alleen aan te pakken tot de therapeut of voor de individuen om een ​​voor een te komen om vrij te spreken. Zelfs in deze gecontroleerde omstandigheden kunnen mensen gewond raken en ons ongeldig voelen. Er is een hoge uitval in de therapie van koppels. Soms komen mensen binnen met een soort gebaar van de laatste pit, maar hebben al één voet de deur. Of ze kunnen doorgaan voor verschillende sessies die elkaar de schuld geven en zich een beetje gevalideerd voelen, maar over het algemeen hopeloos.

Dus hoe kunnen we de argumentcyclus doorbreken en beter gebruik maken van tijd en geld van relatietherapie?

Wat wil het paar in de therapie bereiken?? Zijn er gemeenschappelijke wensen en behoeften? Dat is een goed begin, maar soms zijn de dingen zo verhit dat geen enkele communicatie effectief zal zijn omdat een gevestigde argumentcyclus die is vastgelegd. Greenberg en Johnson, (1988) identificeerden iets dat ze een "Negatieve interactiecyclus"

1. Breek de vicieuze negatieve interactiecyclus

Het is een soort repetitieve volgorde van reageren op elkaars defensieve, oppervlakte -emoties. Ze spraken over de moeilijkheid om diepere kerngevoelens te bereiken, kwetsbaarder te zijn, om de band te herstellen door opnieuw op elkaar te reageren met empathie. Dit is de ultieme uitdaging in de therapie van koppels, waardoor de individuen zich veilig genoeg voelen om de verdediging te laten vallen, de argumenten te stoppen en te luisteren met een openheid wanneer ze gewond of gek zijn.

In "Hold Me Tight" (2008) ging Sue Johnson uit op deze defensieve, repetitieve cycli door te praten over hoe mensen het beginnen te verwachten en sneller en sneller reageren op aanwijzingen dat de argumentcyclus begint zonder het te realiseren. Ze gebruikte de metafoor van een dans en wees erop dat mensen lichaamsaanwijzingen lezen dat het is gestart en defensief worden voordat ze het weten, dan stapt de andere partner in met hun eigen defensiviteit en ze blijven elkaar uitzetten. Ze benadrukte het belang van het herwinnen van het vermogen om open en afgestemd te zijn door in het heden te blijven, de repetitieve cyclus te identificeren als de vijand in plaats van elkaar, en samen te werken om te diffunderen en om te leiden wanneer het begint wanneer het begint.

2. Ga uit inhoud versus proces

Dit is iets dat therapeuten doen zonder het te realiseren, maar cliënten worstelen vaak. Het betekent kijken naar de actie en het gevolg van wat er gaande is in het hier en nu, in plaats van te debatteren over feiten, emoties en perspectieven in het verhaal dat wordt verteld. Het houdt een vogels in het oog van een vogels. Stel je voor dat je een metafoor uit theater gebruikt als je alleen maar aandacht besteedt aan wat er gaande was in de dialoog in het script en de impact van de acties in de scène negeerde? Er zou een zeer beperkt begrip van het stuk zijn.

3. Zorg voor wat er aan de hand is en hoe het voelt in het hier en nu

In plaats van te reageren, opnieuw te verwerken en oude patronen te herleven, moeten we naar beginners kunnen luisteren.

Dit is de enige manier om ruimte te maken om op nieuwe manieren te reageren, op genezende manieren. Als we ons bewust kunnen zijn van wat er gebeurt en anders reageren dan ooit tevoren, met minder persoonlijke emotie, is er ruimte om empathie uit te drukken voor de andere persoon en de herbouwen. Dit is veel gemakkelijker als beide mensen begrijpen wat er aan de hand is, en of een zachte maar directe gids zoals een op emotie gerichte of op mindfulness gebaseerde therapeut klanten kan informeren over dit proces.

De therapeut moet helpen bij het creëren en houden van een veilige ruimte voor beide om nieuwe manieren van gerelateerd te leren, terwijl ze zich nog steeds gevalideerd voelen door zich gekwetst te voelen. Als een paar kan leren argumenten los te laten en op nieuwe, empathische manieren op elkaar te reageren dan therapie kan succesvol zijn. Niet alle inhoud zal worden verwerkt, niet al het verleden zal worden beoordeeld, maar de nieuwe empathische manieren van communiceren stellen het paar de tools in staat die ze nodig hebben om problemen op te lossen op manieren die respectvol, veilig en koesteren in de toekomst en daarbuiten aanvoelen.